غریبه ی آشنا
غریبه آشنا... دوسـتت دارم بیا...
|
ای راحت جــــــانها به تو، آرام جـــــان کیستی
دل در هــوس جان میدهد، تو دلستان کیستی
ای گلبـــــن نادیده دی ،اصــل تو چـه وصل تو کی...
با بوی مشک و رنگ مــــــی از گلستان کیستی
بگشا صدف یعنی دهن بفشان گهر یعنی سخن
پنهـــان مکـــن یعنـی ز من تا عشقدان کیستی
چــون زیر هــر مویی جدا یک شهر جان داری نوا
خــــامی بود گفتن تـــو را جــانا که جان کیستی
با مـــــایی و ما را نــــهای، جانی از آن پیدا نهای
دانــــم کز آن مـا نـــــهای، برگـــــو از آن کیستی
خاقـــــانی از تیمـــــار تو حیــــران شد اندر کار تو
ای جــــان او غـــمخوار تو، تو غــمنشان کیستی
نظرات شما عزیزان: