توازسپیده ونوری،طراوت خورشید
همانکه مهرومحبت به هستیم بخشید
درون قاب خیالم به کوچه های سحر

عروس باغ نگاهت به نازمیخندید
توازتبارشکفتن بهاروسبزه ویاس...
که عطرنام توهرجابه دفترم پیچید

طلوع آبی شعرم،کلام یکرنگی
طلایه دارنگاهت چگونه شدرنجید
توچون نوازش باران،نه،ابرباران پوش

که ازوجودتودرمن ترانه هارویید
چه دورهستی ونزدیک ستاره ای امشب
نویدآمدنت رابه خاطرم پاشید

توایی امیدسپیده دراین سیاهی شب
نبینمت پربغضی هماره باتردید
 به باغ آینه ی من همیشه جاویدی