پنجره ات را باز كن:

جيره ى مهرت هم دارد به اتمام مى رسَد،

هوا دلش هواىِ عاشقى كردن مى خواهد،

هوا دلش قدم زدن روى برگ ها را مى خواهد،

از قدم زدن كنار ساحل خسته شده است،،

اجازه ده كه بارانِ پاييز وجودت را خيس كند،

نترس، چتر لازم نيست: اعتماد كن،

خودت را به باران بسپار ،

دستانت را باز کن،

سرت را رو به آسمان نگاه دار،

بگذار قطرات باران خیسی چشمانت را بشوید،

نفس بکش،در میان پاییز نفس بکش،

بس است گرما،بس است بی بارانی بی بادی،

که گفته پاییز غمگین است؟

وقتی که صدای برگهایش،در زیر پای توست؟

وقتی که تلفیق رنگهایش،به هارمونیه گونهایت نزدیک است....

پاییز خوب است،

پاییز عاشق است،،

عاشقی کن،پنجره ات را به رویش باز کن،

"هوا هم هوایی شده است،دلش عاشقی می خواهد"

جایی در دلم برای کینه و نفرین نگذاشتم...

به دلم گفته ام:

با تمام شکستگی ات فراموش نکن این را که...

"روزی شادیش آرزویت بود"...

عشق

همانقدر که بزرگم می‌‌کند

و شاد

و امید وار

همانقدر هم تحقیرم می‌‌کند

و مایوس

و غمگین

یک روز خوشبخت‌ترین آدمِ روی زمین

یک روز

بی‌ ثبات

بی‌ اراده

بلاتکلیف می‌‌شوم

یک روز عاشقِ شاعر

یک روز شاعرِ عاشق

یک روز

بیزار از هر چه حرفِ قشنگ

بی‌ کلام‌ترین می‌‌شوم

تو با منی

خاطراتت با من

تمام این دنیا با من است

عجیب در کنارِ تو

تنها

و تنهاتر

و تنهاترین میشوم

و گرچه عشق زیباترین دلیلِ بودن است

هر روز ، بیش از روزِ پیش

از این زندگی‌ سیر می‌‌شوم...

دلم نمی‌خواهد بداند بد جور خسته ام

دلم نمی‌خواهد بداند سخت دلتنگم

دلم می‌خواهد در آغوشش

از عشق بگویم

       از دوست داشتن

                 از دوست بودن

                   از لحظه‌های خوب

                              از با هم بودن

                                          از انتظار

                                                  و قرار

                                                         قرار روز‌هایِ آینده

به هم که می رسیم

جز آغوش حوصله چیزِ دیگری ندارد

خسته است

و دلتنگ

از عشق نمی گوید

          از دوست داشتن

                    از دوست بودن

                         از روز‌های خوب

                               از قرارِ فردا هم نمی‌‌گوید

من می‌مانم

و یک آغوش که حالا بویِ او را می دهد

و انتظار

        انتظار

             انتظار

و اینکه چقدر خسته ام

از او

      از خودم

          از تمامِ این روز‌ها...

عید است و غدیرش ، علی والا است ، علی
دل تشنه عدل است و او دریاست ،علی
جشن است و مبارک ، علی گشته است ، ولی
دنیا همه را شادی که مولا است ، علی

عيد غدير خم ، عيد ولايت و امامت مبارک

حالا که خواب رفته دلم بی صدا برو

آرام رد شو از من و بی اعتنا برو

اینبار حرفهای دل من نگفتنی ست

اینبار را نپرس چرا و کجا ؟ برو

از نو تمام خاطره ها را مرور کن

اصلا نیا به قلب من از ابتدا ، برو

اصلا خیال کن که دلت جای دیگریست

اصلا خیال کن که ندیدی مرا برو

بعد از تو هیچ کس به دلم سر نمی زند

در را ببند پشت سرت ، بی صدا برو

حسن اسحاقی

حرفی...

برای گفتن نمی ماند...

وقتی دلی ...

بی هیچ گناهی شکسته باشد...

وخرده های دل ...

چنان راه نفس کشیدنت را بند بیاورد...

که هر نفست...

با درد باشد...

و مدام چشمانت...

پر و خالی از اشکی شود...

که آن هم با درد است...

حرفی برای گفتن نمی ماند...

وقتی دردی راه گلویت را بند بیاورد...

من گفته بودم روزی عاشق خواهم شد...

گفته بودم عشق ان است که مرا...

لااقل مرا "شاعر" کند...!

گفته بودم عاشق کسی خواهم شد...

که قرار را از من گرفته باشد...

که خشمش...

لبخندش...

اشکش...

قهرش...

وحتی توهینش را دوست داشته باشم...!

گفته بودم او همه ی هستی من خواهد بود...

تنها نگفته بودم...

" حتی اگر من همه هستی او نباشم...! "

آدم های ساده را دوست دارم ...

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند

همان ها که برای همه لبخند دارند

همان ها که همیشه هستند

برای همه هستند

آدمهای ساده را

باید مثل یک تابلوی نقاشی

ساعتها تماشا کرد

عمرشان کوتاهاست

بسکه هر کسی از راه می رسد

یا ازشان سوء استفاده می کند یا

زمینشان میزند

یا درس ساده نبودن بهشان می دهد

آدم های ساده را دوست دارم

بوی ناب “آدم” میدهند

زندگي چون گل سرخي است پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطيف،

يادمان باشد اگر گل چيديم،

عطر و برگ و گل و خار،

همه همسايه ديوار به ديوار همند...