حــــــــالا کـــــــه رفــــتــــــــه ای . . .

انــقـــدر گــریـــه مـیــکـنــم تـــا دنــیـــا را آب بـــبـــــرد !

احــــســـاس بــــی در و پـــیـــکـــر مـــرا نــیــــز مـــرده شـــور !

حـــــــــالا کـــــه رفـتـــــــه ای . . .

بـــا اجـــــازه بـــزرگــتــــرهـــا "بــــــــلــــــــه"

بــــا خــــاک ازدواج مـیـــکـــنــــم

 وقـتــــی قــــرار اســـت تــــــــو نــبـــاشـــــی . . .

منـــ خاطـــــرتــــ رآ میخواستـــــم نـﮧ خاطـــــره اتــــ رآ .

   توکه نیستی

  انگار زندگی بودن را کم می آورد

  وبهانه گیر نبودن توست

بـﮧ غسالخانـﮧ نبریــב مرا…
من از مرבه شورها میترسمـ،آنها عاشق
من نیستنــב کـﮧ نوازشمـ کننــב
میترسمـ کبوב کننــב تمامـ بـבنمـ را…
بگوییــב او خوבش بیایــב…
بگوییــב خوבش کفنمـ کنــב…
رو بـﮧ قبلـﮧ نـﮧ،رو بـﮧ آغوشش…
بگوییــב ببنــבב چشمهایمـ را، و لبانمـ…
نـﮧ نـﮧ نگذاریــב ببوســב لبانمـ را…
شنیــבه امـ شگون نــבارב…
بگوییــב بجاے  اذان و בعا،
نامش را آنقـבر تکرار کنــב בر گوشمـ تا بلکـﮧ این בمـ آخر ایمان بیاورمـ بــﮧ خــבا ..!
بگوییــב خودش خاک بریزב روے تنمـ و بروב…
بروב و برنگرבב…
آخر وقتے هست בل مردن ندارمـ…
همین…
تمامـ شـבنــב حرفهایمـ…
اگر نیامــב،فقط…فقط بـﮧ او بگوییــב
همین خیابان ها و پنجره ها قاتل جانمـ
شــבنــב…
بگویید او بے تقصیر است
فقط کمے ، کمے نیامــב…
خــבاونــבا امضا کن…
بـﮧ یکتایے ات قسمـ،کمـ آورבه امـ…
بازکن نامـﮧ را،استعفاے من است از زمینت…
مبارک خوבت باشد
اینجا
_کسـے مرا בوست ندارב…

^{دلم کـــــــــــمی خدا میخواد…}

کمی سکـــــــــــوت…

کمی دل بریدن میخواد…

کمی اشک…

کمی بهت…

کمی آغوش آسمانی

کمی دور شدن از این آدمها…

کمی رسیدن به خدا…

پشت این بـغض ،

بیدی لرزان نشسته ...

کــــه خیـــال میکرد

     بـــا این بـــادهــــا نمیلرزد ... !!!

"خداحافظی ات"

عجب خرابه ای به بار آورد

نگاه کن

مدتهاست در تلاشند مرا از آوار تنهاییم بیرون کشند

دل من نرمتر از جنس حریر

                                            دلم از جنس بلور

گر تو را قصد شکستن باشد

                             سنگ بی انصافیست

                                                            یک تلنگر کافیست....

دلـ♥ـم خـیـلــی بــیــشــتــر از حـجـمــش پـــُر اســت ؛

پــُـر از جــایِ خــالـیِ ♥تـــو♥

پــُـر از دلـ♥ـتــنـگی بـرای نگــاهِ تـــو

پــُـر از خــاطـراتِ قــدم زدن

در کـوچــه پــس کــوچـه هـــای شــهـر بـا تــ♥ـــو

پــُـر از حس پــرواز

پــُـر از تــــــــ♥ـــــــــو ♥

رمزها در رمضان است، خدا می داند

برتر از فهم و گمان است، خدا می داند

موسم بندگی چشم و زبان و گوش است

نه همین صوم دهان است خدا می داند

بار عام و، همه مهمان خداوند کریم

ماه آزادی جان است، خدا می داند . . .

حال آدم که دست خودش نیست 
عکسی می بیند 
ترانه ای می شنود 
خطی می خواند 
اصلن هیچی هم نشده 
یکهو دلش ریش می شود ... 

حالا بیا وُ درستش کن! 

آدمِ دلگیر 
منطق سرش نمی شود 
برای آن ها که رفته اند 
آن ها که نیستند , می گرید 

دلتنگ می شود 
حتی برای آنها که هنوز نیامده اند ... 

دل که بلرزد... 
دیگر هیچ چیز سرِ جای درستش نیست 
این وقت ها 
انگار کنار خیابانی پر تردد ایستاده ای 
تا مجال عبور پیدا کنی 
هم صبوری می خواهد هم آرامش 
که هیچکدام نیست ! 

آدم تصادف می کند , 
با یک اتوبوس خاطره های مست ...

عزیـز کرده ی ِ شعرهایــم

 خواستـم بگویـم ” بی تو  …”

 نفس ِ شعر  بنـــد آمد !

 من که دیگــر

 جـای ِ خود دارم